اعیاد و نحوه برگزاری در دوره دوم خلافت عباسی (۲۳۲-۵۵۲ هـ.ق)

آداب و رسوم به عنوان میراث فرهنگی، بخشی از شناسنامه­ی تاریخی محسوب می­­شود که ملت­ها با پاسداشت آن به حفظ هویت ملی و دینی خود مدد می­رسانند و نه تنهادر فراز و فرود تاریخ از باورها واعتقادات خود دست بر نمی­دارند بلکه در لابه­لای تحولات سیاسی و اجتماعی، سنت­های دینی و ملی خود را از نسلی ­به ­نسل دیگر منتقل می­نمایند و درآیند و روند دولت­ها یا چیرگی تعصبات، معمولا بر زیربنای سنن و معتقدات مردم خللی وارد نمی­شود. اعیاد ملی و دینی نیز جزیی از آداب و رسوم و گویای حوادث و اتفاقات مهم تاریخی و حامل ارزش­ها، آرزوها، باورها و آرمان­های ملت­هاست که در طول تاریخ به عنوان فرهنگی دیرپا به برگزاری آنها پایبند بودند، اما رویکرد حاکمان و دولت­ها نسبت به این موضوع به تبع سیاستشان متفاوت بوده است. اینکه در دوره دوم خلافت عباسی با توجه به تغییرفضای دینی و سیاسی حاکم، نحوه­ی برگزاری اعیاد چگونه بوده، موضوعی قابل پژوهش است و بررسی­ها حاکی از پای­بندی طبقات اجتماعی به برگزاری آنها و همراهی خلافت، علی­رغم ایجاد محدودیت­هایی برای اقلیت­های دینی و مذهبی بوده است. در این مقاله با روش توصیفی و تحلیلی به بررسی نحوه­ی برگزاری اعیاد مهم دینی و ملی پرداخته شدهاست.